استفاده از عناصر کمیاب و نادر خاکی در تعیین منشاء ماگمای سازنده توده های نفوذی گرانودیوریتی- گرانیتی و دیوریتی مجموعه پلوتونیک قروه

مجموعه پلوتونیک قروه در جنوب قروه، 80 کیلومتری شمال غرب همدان، در مختصات جغرافیایی¢42 º47 تا º48 طول شرقی و ¢50 º34 تا ¢10 º35 عرض شمالی قرار دارد. این مجموعه در پهنه سنندج- سیرجان جایگزین شده است. نفوذی های مافیک و فلسیک در این مجموعه شناسایی شده است و این مقاله بر بررسی های ژئوشیمیایی سه واحد اصلی گرانودیوریت، گرانیت و دیوریت گابروئی متمرکز است. این واحدها بر اساس مشاهدات صحرایی، ویژگی های کانی شناسی و ژئوشیمیایی تفکیک شده اند. دیوریت ها به سبب محتوی سیلیس شان (48 تا 54 درصد) و نیز فراوانی کم عناصر ناسازگارشان ba)، nb و (la نسبت به گوشته غنی شده، مشخص می شوند، لیکن مقادیر این عناصر با فراوانی آنها در پوسته میانی شبیه است. افزون بر این، آنها از نسبت 98/0 – 54/1 al2o3/(mgo + feot) = و نسبت مولی 59/0 – 71/0 cao/(mgo + feot) = برخوردار هستند. بنابراین، احتمالاً منشأ ماگمای دیوریتی ذوب پوسته مافیک بوده است. شاخص های ژئوشیمیایی و حجم زیاد سنگ های گرانیتوئیدی (گرانودیوریت و گرانیت) با این موضوع که آنها از طریق تفریق بلورین ماگمای والد بازالتی مشتق از گوشته توأم با آلایش به وجود آمده باشند، سازگار نیست. سنگ های گرانودیوریتی و گرانیتی دارای مقادیر متوسطی از نسبت مولی al2o3/(mgo + feot) و cao/(mgo + feot) هستند. این مشخصه بر ذوب بخشی بدون آب متاگری واک ها، به عنوان منبع پروتولیت، برای این گروه از سنگ ها (گرانودیوریتی –گرانیتی) دلالت دارد. بررسی داده های ژئوشیمیایی عناصر ree، yو sr در واحدهای اخیر نشان می دهند که پلاژیوکلاز و آمفیبول، بدون حضور گارنت، فازهای اصلی تفریق یافته در طی جدایش مذاب هستند.